ยาโทระ เด็กหนุ่มมัธยมปลายผู้ดูเหมือนจะมีทุกอย่าง เขามีผลการเรียนดี เป็นที่นิยมในหมู่เพื่อน แต่ลึกๆ แล้วเขากลับรู้สึกว่างเปล่า ราวกับชีวิตขาดอะไรบางอย่างไป ยาโทระใช้ชีวิตประจำวันไปกับการเรียน ติวหนังสือ และปาร์ตี้กับเพื่อนๆ แต่ก็ยังคงรู้สึกเบื่อหน่ายกับชีวิตที่วนเวียนอยู่กับสิ่งเดิมๆ จุดเปลี่ยนสำคัญเกิดขึ้นในคาบเรียนศิลปะ วันนั้น ยาโทระได้พูดคุยกับเพื่อนๆ ในชมรมศิลปะ และได้รับแรงบันดาลใจ
เล็กๆ น้อยๆ จากการสนทนากัน เขาตัดสินใจหยิบพู่กันขึ้นมาวาดภาพ และในครั้งนี้เองที่เขาค้นพบความสามารถที่ซ่อนอยู่ภายในตัว ภาพวาดของยาโทระสามารถสื่อถึงความรู้สึกและความคิดของเขาได้อย่างชัดเจน แม้จะไม่ได้ใช้คำพูดใดๆ ก็ตาม ความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ นี้ทำให้ยาโทระรู้สึกภูมิใจและตระหนัก
ได้ว่า ศิลปะคือสิ่งที่เขาต้องการจะค้นหาและพัฒนาต่อไป การค้นพบความชอบในศิลปะทำให้ยาโทระเริ่มเปลี่ยนแปลงไป เขาเริ่มให้ความสนใจกับสีสัน รูปทรง และการจัดองค์ประกอบมากขึ้น เขาใช้เวลาว่างในการฝึกฝนทักษะการวาดภาพ และศึกษาเกี่ยวกับศิลปะอย่างจริงจัง ยาโทระตระหนักว่าศิลปะไม่ใช่แค่การวาดภาพ แต่เป็นการสื่อสารและการแสดงออกซึ่งความรู้สึกภายในของมนุษย์
